HERKESİN ÇARESİZ OLDUĞU, HİÇ KİMSENİN NE YAPILMASI GEREKTİĞİNİ BİLMEDİĞİ BİR ORTAMDA ORTAK AKIL DEVREYE GİRMELİ… TURİZM GÖZDEN ÇIKARACAĞIMIZ BİR ALAN DEĞİL
TURİZM, TARIM VE EĞİTİM… HER ÜÇ SEKTÖRDE DE ÜRETİCİYİ VE YATIRIMCIYI ÇARESİZ BIRAKAN ÇOK BÜYÜK SORUNLARIMIZ VAR… ÜLKEYİ YÖNETENLER SÜSLÜ LAFLARLA BU SÜRECİ GEÇİŞTİREMEZ
“Kıbrıs Türk turizmi şu anda pandemiden bile daha kötü bir dönemin içinde.” Saptama bu… Şartlar ortada… “Pandemide en azından uyku moduna geçmişti ülke, şimdi ise gözümüz açık kabus görüyoruz” diyor otelciler…
Nedir sorun? Oteller açık, misafir yok. Masraflar tavan yapmış, rekabet şansı kalmamış. Borç ve faiz yükü tarihin en kötü döneminde. Türkiye’den turist deniyor ama, Türkiye halkı da ekonomik olarak büyük bir darboğazdan geçiyor… Turizmde maliyetler, vizyonu da boğmuş durumda.
Kıbrıs Türk Otelciler Birliği Başkanı Dimağ Çağıner’in isyanı boşuna değil. İşin içinden gelen, sahada nefes alıp veren bir adamın çığlığı bu. Ne pazarlama yeterli, ne fiyat tutarlı, ne de hizmet satılabilir düzeyde. Sadece konuşarak günü kurtarmaya çalışanlara karşı, “boş bekleyişin içindeyiz” diyerek turizmin içine düşmüş olduğu girdabı tarif ediyor aslında.
Ve bu isyana gelen yanıt, şaşırtıcı bir şekilde savunma değil, hakikat… Turizm Bakanlığı Müsteşarı Serhan Aktunç da görüyor gerçekleri. Enerji pahalı, çalışan pahalı, ürün pahalı. Siyasi kaygılarla doğru işler desteklenmiyor. Aktunç’un sözleri bir bürokratın değil, memleketini seven bir yurttaşın çırpınışı gibi.
Ortada bir acı gerçek var: Bu ülkenin kurumları kendi kendine çözüm üretemiyor. Üretmek isteyenin de önüne siyasi hesaplar çıkıyor. Sektörde kriz var ama krizden çıkış için ortak akıl ve bilimle çizilmiş bir yol haritası yok. Kendi içimizde çözüm varken, birbirimize kör ve sağır kalmış durumdayız.
Turizmin ne iktidarı, ne muhalefeti olur. Turist kime oy verdiğine değil, hizmetin niteliğine, fiyatın istikrarına, memnuniyete bakar. Biz hâlâ “kim kazansın” diye tartışırken, sektörü kaybediyoruz. Bu ülke güneşini bile enerjiye dönüştürüp, maliyeti düşüremeyen bir zihniyetin elinde savruluyor.
Otelciler her sabah büyük bir bütçeyle güne başlıyor ama her akşam zararla kapatıyor. ADA KIBRIS projesi sahada etkisiz çünkü alttan hizmeti taşıyacak temel kalmamış. Ne personel düzeni, ne enerji modeli, ne gıda politikası ülkenin gerçekleriyle örtüşüyor. O yüzden dışarıdan gelen her ziyaretçi, ülkeyi “pahalı ve verimsiz” olarak tanımlıyor.
Siyaset popülizmle oy toplarken, sektör sineye çekerek ayakta kalmaya çalışıyor. Ama nereye kadar? Bir sektörün çığlığına kulak tıkayanlar, bir sabah o sektörün tamamen susacağını da hesaba katmalı. O gün geldiğinde, ne turizm kalacak, ne de bu alandan geçinen binlerce insanın umudu.
Bu ülkenin turizmi, sadece güneş ve denizle değil; akıl, planlama ve siyaset üstü ortak iradeyle kurtarılır. O yüzden artık şov değil, çözüm üretme zamanıdır. Bekleyiş değil, birlikte hareket etme zamanıdır. Aksi hâlde “birileri gelir ve bizi yönetir” diyen Aktunç’un uyarısı, sadece bir temenni değil, çok yakın bir gerçektir.
Dimağ Çağıner’in açıklamaları ile belki hafta sonu sadece turizm tartışıldı ama, tarımda süt fazlamız, eğitimde adaya gelen öğrenci niteliğindeki düşüş ve sayısındaki azalma, on yıllardır oluşturulan Kıbrıs Türk ekonomisinin de çökmesi anlamına geliyor. Seyredemeyiz
Ülkeyi yönetenlerin cumhurbaşkanlığı seçimi ve olası bir erken seçime rağmen, seçilme gayesi olmayan, bu ülkeyi seven ekipleri bir masa etrafında toplayarak yol haritası belirlemesi kaçınılmaz bir gerçek olarak önümüzde duruyor. Daha fazla seyirci kalamayız…
Yarın kolları sıvamak için geç kalmış olabiliriz, hemen şimdi. Güney Kıbrıs'a beş milyon turistin geldiği gerçeği önümüzde; hemen yanı başımızda. Adaya turist gelebiliyor demek ki... Hangi şartlarda, ne yapmak gerekiyor? Sorun nerede? Hangi adımlar acil atılmalı? Hep birlikte kafa yormalı, hızlıca eyleme geçmeliyiz.
